Şair ve yazar. 9 Mart 1959, Ladik / Samsun doğumlu. Tam adı Abdurrahim Ali Ural’dır. Gazeteci Nuriye Akman ablası, yazar Kemal Ural babasıdır. Ankara Ahmet Vefik Paşa İlkokulu, Atatürk Lisesi, Arabistan Muhammed bin Suud Üniversitesi Arap Dili ve Edebiyatı Enstitüsü ve İlahiyat Fakültesi mezunu. Arabistan’da yedi yıl kaldıktan sonra Türkiye’ye döndü.
Şule
Yayınlarının (1991) sahibi ve editörüdür. İlk şiirini çocukluk yaşlarda yazdı.
İlk ürünleri Mavera dergisinde (1982), sonraki yıllarda yazı ve şiirleri,
editörlüğünü yaptığı Merdiven Sanat (1997, 22 sayı), Merdivenşiir ve
Kitaphaber dergilerinde yayımlandı. Mektup türündeki yazıları Sağduyu gazetesinde
yer aldı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesidir.
Ali Ural İçin Ne Dediler?
“Ali Ural, rafine bir dille karşımıza çıkıyor. İmbikten
geçirilmiş, ‘haddeden geçirilmiş’ bir dil bu, bir şiir dili. Bazen, nazmedilmiş
izlenimi veriyor, bazen aşırı derecede flulaşarak gözden yitiyor, bazen, gür
bir fışkırmayla, bizi bir düşler tarlasında yeniden uyandırıyor.” (Tahir Yazıcı)
***
“Ali Ural’ın ilk kitabı ‘Körün Parmak Uçları’nı okuduğum zaman
aklıma hemen ‘Ziya Osman Saba’nın şu dizesi geldi. ‘Çok şükür öleceğiz, ey
ölüler dua edin biz yaşayanlar için. ‘İlk kitap zordur!.. Zaten derdi olanın da
kimsesi olmadığından hep karton valizini yanında taşır! Şiirlerinde
ayakoyunları, varyete yok!.. Son derece yalın, sakin, ama bir şeyleri
göstererek yazıyor!.. Sanki hep yağmurun kırbacını yemiş, bu şairin her yanı
bir serencam! Yani cam gibi bir adam işte!.. Turgut Uyar’ın ‘Arabistan’ında
epeyi dolaşmış, Necatigil’in sükut deryasında boğulmamış, sanki Ali Ural
evlerin içine bile yağan bir yağmurun şairi...” (Engin Turgut)
ESERLERİ:
ŞİİR: Körün Parmak Uçları (1998), Kuduz Aşısı (2006).
MEKTUP-DENEME: Posta Kutusundaki Mızıka (1999), Makyaj
Yapan Ölüler (2005).
ÖYKÜ: Yangın Merdiveni: Kaçış Hikâyeleri (2000).
ÇEVİRİ: İmam Şafiî Divanı (İmam Şafiî’den, 2001).
KAYNAKÇA: Tahir Yazıcı / Körün Parmak Uçları- A. Ali Ural (Hece
dergisi, sayı: 25, Ocak 1999), Orhan Petek / Körün Parmak Uçları (Dergâh
dergisi, Mart 1999), Engin Turgut / Bulduğunuz İlk Martıyı Kalbinize Sürün
(Cumhuriyet Kitap, 15.7.1999), Sadık Yalsızuçanlar (Zaman gazetesi, 4.2.2000),
TBE Ansiklopedisi (2001), İhsan
Işık / Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları
Ansiklopedisi (2. bas., 2009).
sandaldır, ilgi
yanıltır
sürüklenir
koroda dilsiz
yarasalar
imrenir körlüğüne
iz bırakmaz
okurken parmak uçları
karşıdan
karşıya geçmek ne güzel
bir çocuk
usulca elini tutar
gösterir
gözüyle kavisler çizip
buzlu dallarından
yemişler sarkan
tren
penceresiyle yarışan ağaçları
saydam sobada
yanan üzüm salkımlarının
kışlarla yüzleşen
yeşil ferinden
fırlar
sarmaşıklar buzları yarıp
karnavalda
kaybolur gümüş saatler
eskimo evleri
erir aniden
adres
defterlerinden uğultular yükselir
isimleri
çizilmiş ölülerin matemi
fotoğrafın
flaşı ruhunu alır
gürültüyle
kırar krizantemi
kucaklayamaz
kapı kolları
koluma gir
diyemez kapı kolları
yalnız körler
farkeder
masa
temizlenirken ıslak bir bezle
sofradan kalkan
açları
ah bu nasıl
anafor
ne çekiyor bu
parmakları
uçlarıyla
dokunuyor
ağaca, güneşe,
taşa
uçlarıyla
kazıyor topraktan
ah bu nasıl bir
fosfor
yer ver! işte
ölüm
ayakta
duramıyor, ön sıraya otursun
seç! işte siyahın
tonları
(Körün Parmak Uçları, 1998)